Dzieckiem.
Najpierw dzieckiem.
Dziedzicem genów moich rodziców.
Dziedzicem ich życia, zmagań, sukcesów i porażek, a także emocji, uczuć związanych z tymi przeżyciami.
Ale nie tylko.
Jestem oryginałem.
Niepowtarzalnym istnieniem ludzkim.
-------------------------------------------
Kim jestem?
Dzieckiem.
Jako chrześcijanin jestem także dzieckiem Boga.
Bóg jest moim Ojcem, Jezus Pan jest moim Bratem.
Mam Brata, który jest Bogiem.
A jeśli czytasz te słowa i nic z tego nie rozumiesz,
albo ogarnia cię smutek, lub złość,
pamiętaj, że są ludzie, którzy się modlą, żeby cienie wydarzeń,
czy też ludzkich czynów nie zaciemniały tej prawdy
Z listu św. Pawła Apostoła do Rzymian
Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi. Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: «Abba, Ojcze!» Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Jeżeli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa, skoro wspólnie z Nim cierpimy po to, by też wspólnie mieć udział w chwale /Rz 8, 14-17/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz