BEZSENS ASTROLOGII

      

Wielu z nas pamięta pewnie film "Shrek". Chodzi mi tutaj o pierwszą część. W pewnym momencie, gdy Shrek, osioł i Fiona zatrzymują się na nocleg, jest scena przeciekawego dialogu ogra z jego towarzyszem drogi. Padają tam takie słowa:

Osioł:

Ej, a przepowiesz mi przyszłość z gwiazd?

Shrek: 

Nie można wyczytać przyszłości z gwiazd, one mówią o tym co było.

Genialne!

Dlaczego?

Shrek wypowiada zdanie zgodne z obserwacjami astronomii.

Jeśli przyjmiemy, że jakaś gwiazda jest odległa od Ziemi o 10 lat świetlnych, to dziś widzimy jej stan sprzed dziesięciu lat. Jeśli jakaś gwiazda byłaby odległa od Ziemi o 1018 lat świetlnych, to widzielibyśmy jej stan z czasu, gdy odbywał się Zjazd Gnieźnieński…

Gwiazdy mówią o tym, co było.
Można by dodać: reszta to przesąd, albo inaczej: irracjonalne bajanie.

I powtórzę słowa, które kiedyś gdzieś wyczytałem:

MĄDRYMI GWIAZDY NIE RZĄDZĄ

NIE BĘDZIESZ MIAŁ BOGÓW CUDZYCH PRZEDE MNĄ

Dzisiejsza Ewangelia (Poniedziałek XV Tygodnia Okresu Zwykłego) jest ostra jak miecz:

Jezus powiedział do swoich apostołów: „Nie sądźcie, że przyszedłem pokój przynieść na ziemię. Nie przyszedłem przynieść pokoju, ale miecz. Bo przyszedłem poróżnić syna z jego ojcem, córkę z matką, synową z teściową; i będą nieprzyjaciółmi człowieka jego domownicy. Kto miłuje ojca lub matkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. I kto miłuje syna lub córkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien. Kto chce znaleźć swe życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je. Kto was przyjmuje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. Kto przyjmuje proroka jako proroka, nagrodę proroka otrzyma. Kto przyjmuje sprawiedliwego jako sprawiedliwego, nagrodę sprawiedliwego otrzyma. Kto poda kubek świeżej wody do picia jednemu z tych najmniejszych, dlatego że jest uczniem, zaprawdę powiadani wam, nie utraci swojej nagrody”. Gdy Jezus skończył dawać te wskazania dwunastu swoim uczniom, odszedł stamtąd, aby nauczać i głosić Ewangelię w ich miastach (Mt 10,34-11,1).

W tym fragmencie Ewangelii Pan Jezus domaga się, żąda, od swych uczniów, żeby nikt, ani nic nie przesłaniało im Jego samego.

Bo choć w naszych czasach bożki pogańskie zostały wyparte ze świadomości społecznej, to jednak bożkiem, idolem mogą stać się różne osoby lub rzeczy: sława, poklask (tzw. fejm), uroda, kaloryfer na brzuchu (nie mylić z boilerem ;-) )..., dziecko, matka, narzeczony, narzeczona...

Kiedy człowiek może zasłaniać Boga? Kiedy domaga się rzeczy, zachowań, decyzji sprzecznych z Bożymi przykazaniami, z Ewangelią... I to właśnie w takich sytuacjach może dojść do konfliktów miedzy synem a ojcem, córkką i matką, synowej z teściową...

Te konflikty nie są oczywiście zamierzone przez Pana Jezusa; są konsekwencją tego, że ktoś chce być posłuszny, wierny Bogu, a ktoś inny nie potrafi tego zrozumieć, lub wprost odbiera innym taką możliwość.

CZY ATEIZM MOŻE BOLEĆ?

W nawiązaniu do dzisiejszej Ewangelii (Mk 6,1-6)
chciałbym podzielić się pewną refleksją, którą kiedyś napisałem:

Czy ateizm może boleć?

Dziwne pytanie…

A jednak.

Czy ateizm może boleć?

Nie będzie bolał ideologów ateizmu, tych, którzy szczycą się odrzuceniem Boga, zanegowaniem Jego istnienia, tych, którzy nagle odkryli [a może raczej uwierzyli], że Boga nie ma.

Ci prawdopodobnie doświadczać będą jakiegoś wyzwolenia. Przynajmniej do czasu. Bo chyba rzetelnemu umysłowi wcale nie jest łatwiej nie-wierzyć, niż wierzyć.

Kogo więc może boleć ateizm?

Wydaje się, że są tacy ludzie, którzy z jakichś powodów nie wierzą (np. kiedyś wierzyli, i coś stało się z ich wiarą, lub nigdy nie wierzyli w Boga), ale nie jest im dobrze z tą niewiarą.

Może by i chcieli uwierzyć, ale nie mogą, nie są w stanie przekroczyć bariery wiary.

Jak na to spojrzeć?

Z jednej strony wiara w Boga jest łaską, łaską darmo daną człowiekowi.

Z drugiej – potrzebna jest odpowiedź człowieka. Bez tej odpowiedzi wiara nie może rozkwitać.

Gdzie więc, w konkretnym przypadku, leży problem w zarysowanej wyżej sytuacji?

Thomas Merton (chyba w książce „Zapiski współwinnego widza”) stwierdził, że jeśli ktoś tęskni, kto w jakimś sensie czuje ból swej niewiary, to może już otrzymał dar wiary i nie powinien raczej dłużej czekać na jakiś bardziej konkretny znak…

Jednak czasem chyba niełatwo, od strony subiektywnej, odnaleźć się w tym wszystkim i to chyba najbardziej boli.

Którędy pójść? Jaką decyzję podjąć?

Może i jest jakaś tęsknota za wiarą, a z drugiej strony obawa przed utratą jakiejś formy niezależności?

A jednak „Ku wolności wyswobodził nas Chrystus” /Ga 5,1/.

Czy ateizm może boleć?

Może, choć nie każdy kto uważa się za ateistę, utożsami się z tymi słowami.

Z TARCZĄ CZY NA TARCZY?

Proponuję szanownym czytelnikom interesujące spojrzenie na kwestię niedawnych - błyskawicznych można powiedzieć - zmian w nowelizacji ustawy o IPN, autorstwa Rafała Ziemkiewicza. Tekst jest zatytułowany

"A więc klęska"

Dziś ilustracją nie będzie grafika, ale słowo - fragment utworu Jana Kochanowskiego "Pieśń piąta"

Cieszy mię ten rym: "Polak mądr po szkodzie";

Lecz jesli prawda i z tego nas zbodzie,

Nową przypowieść Polak sobie kupi,

Że i przed szkodą, i po szkodzie głupi.

Źródło