ATEIZM - ZWĘŻENIE HORYZONTÓW

Kiedyś w radiowej audycji dla dzieci usłyszałem pytanie: „jaki jest najwyższy wodospad na świecie?”

Pomyślałem – Niagara.

Odpowiedź była inna – Salto Angel, odkryty w 1933 roku.

Potem padło jeszcze inne pytanie: „A jaki był najwyższy wodospad świata, zanim został odkryty Salto Angel?”

Znów pomyślałem – Niagara.

Prawidłowa odpowiedź brzmiała jednak – Salto Angel…

On przecież był, choć nikt jeszcze [przynajmniej w Europie] o nim nie wiedział

Niekiedy można spotkać się z twierdzeniem, że ludzie wierzący – to zaścianek, średniowiecze, że wiara to zabobon czy też wynik braku myślenia, że nie da się udowodnić wiary w sposób naukowy…

A ja ośmielę się postawić tezę zupełnie inną:

ATEIZM – TO ZWĘŻENIE HORYZONTÓW.

[Zanim się ktoś poczuje obrażony, pragnę przypomnieć opinię, wg której inteligentni ludzie się nie obrażają…]

Skąd takie twierdzenie?

Już spieszę z uzasadnieniem.

Cóż to takiego ateizm?

Ateizm – to przekonanie, że Boga nie ma; albo bardziej założenie, niż przekonanie.

Agnostycyzm natomiast – to założenie, że Boga [czy w ogóle prawdy] nie da się poznać, więc nie ma sensu się tym zajmować.

Jeśli więc ktoś z góry zakłada, że Boga nie ma, albo że nie da się Go poznać [na przykład metodami naukowymi], to sam ogranicza sobie przestrzeń poznania, czyli zawęża horyzonty poznania.

Do każdego przedmiotu poznania należy zastosować właściwą metodę i właściwe narzędzia.

Do poznania temperatury stosujemy termometr, a nie okulary.

Do poznania dźwięków stosujemy ucho, a nie węch.

Do poznania kosmosu stosujemy teleskop a nie mikroskop elektronowy.

Do poznania literatury potrzebne jest czytanie ze zrozumieniem i znajomość figur stylistycznych i gatunków literackich.

Do poznania, zrozumienia historii potrzebna jest znajomość procesów społecznych i zależności między ludźmi i społeczeństwami danej epoki.

Do poznania Boga, otwarcia się na Niego,
potrzebna jest zgoda na istnienie niewidzialnego / NIEWIDZIALNEGO… 
i gotowość przyjęcia Jego planu dla człowieka.