UROCZYSTOŚĆ WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH

Co oznacza słowo "Święty"?

W języku hebrajskim, w którym powstał Stary Testament, słowo "święty" pochodzi od słowa ciąć, oddzielać. Może to sugerować oddzielenie od świata, od tego, co określane jest słowem "profanum".

U proroka Izajasza Bóg jest określony mianem "Święty, Święty, Święty" - Najświętszy (Iz 6,3).

A człowiek?
Może być święty?

Świętość człowieka ma się tak do świętości Boga, jak blask księżyca do światła słonecznego.

Ludzka świętość będzie zawsze i tylko odbiciem tego światła, tej świętości, która jest w Bogu.
Można powiedzieć, że gdy człowiek oddaje w pełni  (poprzez życie i miłość, czyli dar z siebie) światło Boże, które otrzymuje przez wiarę i sakramenty, można go uznać za świętego.

Dzisiejsza uroczystość niesie z sobą, w sobie, dwa potężne dary: dar przebaczenia i dar nadziei.

O dar przebaczenia modlimy się w dzisiejszej Kolekcie: 

"Wszechmogący, wieczny Boże, Ty pozwalasz nam w jednej uroczystości czcić zasługi Wszystkich Świętych, † prosimy Cię, abyś dzięki wstawiennictwu tak wielu orędowników * hojnie udzielił nam upragnionego przebaczenia".

Bez Bożego przebaczenia nie ma świętości. Choćby  jeden grzech ciężki popełniony przez człowieka, skazywałby go na piekło. Dzięki Bożemu przebaczeniu jednak mamy - właśnie nadzieję na życie wieczne.

"Nadzieja zawieść nie może" - pisze św. Paweł w Liście do Rzymian (Rz 5,5).

Nie chodzi tu jednak o jakąkolwiek nadzieję (że np. mi się w czymś powiedzie, albo, że spełnię swoje marzenia...).
Bo jeśli spojrzymy na kontekst słów św. Pawła, dostrzeżemy, że ta nadzieja - to przede wszystkim nadzieja na przebaczenie, na usprawiedliwienie, które pochodzi od Boga, które swe źródło ma w Męce, Śmierci i Zmartwychwstaniu Pana Jezusa.

A przebaczenie i nadzieja prowadzą do Królestwa Boga, do Domu Ojca, do życia wiecznego, które jest, które ma się stać spełnieniem i wypełnieniem życia ludzkiego.

Jako ilustracje do tej refleksji, proponuję piękny i głęboki w treść utwór