W Godzinie czytań na sobotę w Oktawie Wielkanocy (Liturgia godzin) znajduje się piękne świadectwo wiary w realną obecność Pana Jezusa w Eucharystii, pochodzące z IV w., którego autorem jest Biskup Jerozolimy, Cyryl (+387):
Z Katechez Jerozolimskich (Katecheza 22, "Mystagogika" 4, 1. 3-6. 9)
Chleb niebiański i kielich zbawienia
"Pan Jezus tej nocy, której był wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy połamał go i dał uczniom, mówiąc: Bierzcie i jedzcie, to jest ciało moje. Następnie wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie dał im, mówiąc: Bierzcie i pijcie, to jest krew moja". Kiedy sam Chrystus wypowiedział te słowa i stwierdził, mówiąc o chlebie, "to jest ciało moje", a o winie "to jest krew moja" - któż odtąd mógłby powątpiewać i twierdzić, że nie jest to Jego ciało ani Jego krew?
Dlatego też z całkowitym przekonaniem spożywamy chleb i wino jako ciało i krew Chrystusa, ponieważ w istocie przyjmujemy je w tych postaciach, a mając uczestnictwo w Jego ciele i krwi stajemy się Chrystusowymi oraz uczestnikami Jego Boskiej natury.
Jezus niegdyś tak powiedział do sprzeczających się między sobą Żydów: "Jeżeli nie będziecie spożywać ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pić krwi Jego, nie będziecie mieć życia w sobie". Ale oni nie pojmowali, że słowa Jezusa są duchem i życiem i wycofali się zgorszeni, sądząc, że ich namawia do spożywania ciała ludzkiego.
W dawnym Przymierzu również istniały chleby ofiarne, skończyły się one jednak razem z nim; w nowym zaś i prawdziwym Przymierzu chodzi o chleb z nieba i napój przynoszący zbawienie, które uświęcają zarówno duszę, jak i ciało. Bo tak jak chleb odpowiada ciału, tak też Słowo Ojca jest pokarmem dla ducha.
Gdy więc przyjmujesz Eucharystię, pamiętaj, że nie jest ona zwykłym pokarmem, takim jest chleb i wino, ale że stosownie do słów Pana, chodzi o Jego ciało i krew. A choćby zmysły mówiły ci coś innego, to wiara daje ci niezachwianą pewność.
Tak więc to, co oglądasz, nie jest już chlebem i winem, choć takimi wydają się w smaku, lecz ciałem i krwią Chrystusa. Wspomnij na słowo Dawida odnoszące się do tej tajemnicy: "By chleb ludzkie serce krzepił, a oliwa rozpogadzała twarze", i pokrzep twe serce, a pouczony niezawodnie wiarą i do głębi przeświadczony o jej prawdzie, w radości ducha przyjmuj ten pokarm duchowy.
Z odsłoniętym więc obliczem, czyli z czystym sercem, wpatruj się w jasność Pańską, którą oglądasz jakby w zwierciadle, i postępuj z chwały do chwały w Chrystusie Jezusie, Panu naszym, któremu przystoi majestat, moc i chwała na wszystkie wieki.
Źródło: Brewiarz.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz