Te słowa Piłata o Chrystusie umęczonym, skierowane do wzburzonego tłumu jerozolimskiego, przypominają, że Bóg przez Chrystusa objawił człowiekowi to, kim jest człowiek.
Nawet pod tą zmaltretowaną zewnętrznie postacią kryje się człowieczeństwo, co więcej człowieczeństwo przebóstwione.
Bo w Chrystusie umęczonym jest obecne - choć ukryte tym razem - to sam światło, które rozświetliło Jego postać na Taborze.
Oto człowiek.
Ale - co znaczy być człowiekiem?
Kiedyś trafiłem na ciekawe rozważanie jednego z moich seminaryjnych profesorów na ten temat.
Oto te słowa:
"Dzisiaj nie możemy już po prostu powiedzieć, że jeżeli jakaś istota ziemska porusza się w pozycji pionowej, rozpala ogień i wyrabia narzędzia z kamienia, to mamy już do czynienia z człowiekiem. Możemy tylko powiedzieć, że dopiero wtedy mamy do czynienia z człowiekiem, kiedy owa istota w refleksji, w słowie i w wolności staje wobec całości świata i egzystencji i zadaje pytania dotyczące jednego i drugiego, nawet, jeżeli w obliczu tego jednego i totalnego pytania pozostaje bezradna i milcząca. Może jest nawet prawdopodobne - któż to może wiedzieć na pewno? - że ludzkość umrze jakąś zbiorową śmiercią, chociaż zachowa swoją biologiczną i techniczno-racjonalną egzystencję, i cofnie się do poziomu niezwykle pomysłowych zwierząt" /ks. TW/.
Ja bym dodał tu coś więcej jeszcze:
Być człowiekiem - to pytać nie tylko o świat, o egzystencję, ale również wyruszyć ku źródłom jednego i drugiego: pytać o Boga, szukać Go, przyjąć Go do swego życia, aby On przyjął mnie do swojego.
I właśnie to - między innymi - objawił nam Pan Jezus, który na to się narodził i na to przyszedł na świat, aby dać świadectwo prawdzie /por J 18,37 /.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz