Każda religia jest jakimś echem pragnienia człowieka, by nawiązać kontakt z Istotą, która jest ponad nim, by zasypać przepaść która istnieje między ziemią a niebem.
Patrząc z tej perspektywy, możemy wyróżnić religie oddolne i odgórne. Religie oddolne to te wszystkie religie, w których człowiek próbuje odgadnąć, jaka jest ta Istota i jak się z nią kontaktować. Do tej grupy należy większość religii.
Są też religie odgórne, w których to Bóg wychodzi ku człowiekowi. To wychodzenie Boga ku człowiekowi – albo inaczej: wchodzenie Boga w historię człowieka – zaczęło się od Abrahama. Kolejną szczególną postacią, przez którą Bóg oddziałuje na historię ludzi jest Mojżesz. Następnie byli prorocy, którzy przekazywali ludziom słowa Boga: te słowa objawiały Jego wolę, wzywał do nawrócenia, a także zwiastowały przyszłość.
Szczytowym etapem rozwoju religii jest Osoba Jezusa Chrystusa i chrześcijaństwo zrodzone z Jego Śmierci i Zmartwychwstania.
Dlaczego?
Bo chrześcijanie wyznają, że Jezus jest Bogiem-Człowiekiem, to znaczy, że w Nim przepaść między niebem i ziemią została zlikwidowana, ponieważ On łączy w sobie w sposób nierozerwalny te dwie rzeczywistości: Bóstwo i Człowieczeństwo, czyli również niebo i ziemię.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz